Üstün yetenekli çocuklar arasında rotamızı biraz da müzikten resme çevirelim. Çocukların bilişsel ve psikolojik gelişimlerinde sanatsal etkinliklerin rolü büyük. Bu gelişim sürecinde ise çocuğun çizdiği sadece birer resim değil, aynı zamanda duygularının, isteklerinin, iç dünyalarının ve dış dünyayla olan etkileşimlerinin, kendilerine kurdukları öznel gerçekliğin de bir yansıması oluyor.

Yalova’da yaşayan 11 yaşındaki Doğa Işık‘ın resme olan yeteneği 3,5 yaşında, uzak bir şehre atanan annesine hediye olarak yaptığı sıradışı resmin sonunda ortaya çıktı. Bir sene sonra da okuma-yazmayı öğrenen, bale ve flüt yeteneklerinde de yaşıtlarının ötesinde olan Doğa, halihazırda üstün yetenekli çocukların bireysel yeteneklerini geliştirmeye yönelik olarak devlet eliyle kurulan Bilim ve Sanat Eğitim Merkezleri’nden (Bilsem) birinde de resim derslerini -pandemi döneminde genellikle çevrimiçi şekilde olsa da- takip ediyor.

Kendini anımsadığından beri boya kalemleri, kağıtlar, fırçalar arasında çocukluğunu geçiren Doğa’nın resim çizerken fark edilen üç boyutlu bir görsel zekası var. Resmi yapmadan önce tüm anahatlarıyla zihninde canlanıyor. Daha önce üç amatör sergisi olan Doğa, pandemiden sonra profesyonel bir sergi açmayı da planlıyor. Başka sanat dallarında da yeteneği olsa da, Doğa’nın kendisini en iyi ifade ettiği, mutlu olduğu yer, tuvalinin karşısı… Paul Cezanne’ın o güzel sözünde olduğu gibi; “Doğayı resmetmek objeleri kopyalamak değildir; birisinin sezgilerini gerçekleştirmektir.”

Doğa, “Ben resim yapmayı seçmedim, renkler ve çizimler beni seçti” diye ifade ediyor bu organik bağı. Annesi resim malzemelerini sağlarken, dayısı ise yurtdışından onun resim dalında entelektüel gelişimini destekleyecek yayınlar getiriyor.

Kendi tabiriyle “ısmarlama resim” yapmayı sevmeyen, resim yapma isteği kendiliğinden gelişen, bu yüzden de ulusal yarışmalara biraz mesafeli duran Doğa yine de yakın zamanda gerçekleşecek bir yarışma için zihinsel olarak kendisini hazırlamaya başladı.

Doğa’nın sürrealizm akımına yakın duran çok ilginç portre çalışmaları var. Hepsi de tuvalden dışarıya çıkıp canlanacak gibi. Portrelerin içinde ciddi bir duygu yükü, anlatım, acı, mutluluk, boşluk, hüzün, merak hislerini ayırt etmek mümkün. Doğa, tuvalini ve fırçalarını ifade etmediği, edemediği veya kendisinin de fark etmediği hisleri aktarmak, gözlemlediği durum ve insanları ölümsüzleştirmek için kullanıyor. En güzel eserlerini de mutsuz olduğunda ürettiğini söylüyor. Bir açıdan Pablo Picasso’nun “Resim yapmak, günlük tutmanın bir diğer yoludur” sözünü doğrularcasına…

Her ne kadar kendisini ünlü portre ressamı Aliye Berger’e benzetmemden pek hoşlanmasa da, Doğa’nın samimi ve özgün anlatımıyla kendisini tanımanızı çok isterim.

Çalışmalarını sergilediği Instagram sayfası ise şu şekilde: dogaisik.art

Kendini biraz tanıtır mısın Doğa?

Benim adım Doğa Işık. 11 yaşındayım, 6. sınıfa gidiyorum. Resim eğitimime yardımcı olanlar dayım ve annem.

İçindeki resim tutkusu ne zaman açığa çıktı? O zamana dair bize ayrıntılar verir misin?

3,5 yaşındayken, annem Şırnak’a atandığında ben babam ve anneannemle Yalova’da kalmak zorundaydım ve annemi özlediğim için bir resim yapmıştım. Annem ve babamın yaptığım resmin yaşıtlarıma göre farklı olduğunu  farkettikleri zaman açığa çıktı.

Neden resmi tercih ettin ve neden başka bir sanat dalı değil?

Aslında ben seçmedim; benim doğuştan kendimi ifade ediş şeklim renkler ve çizim oldu. Ben başka sanat dallarıyla da ilgileniyorum 4,5 yaşından beri. Bale ve yan flüt gibi… Şu an bale eğitimimi Bursa’da yarı burslu bir bale okulunda devam ediyorum. Yan flütün tınısı hoşuma gittiği için kendim için çalıyorum.

Ailenin senin resim yeteneğine nasıl katkıları oldu?  

Annem benim resim malzemelerimi ihtiyacım doğrultusunda ve her koşulda ve yaptığım resimlere yorumlarıyla, dayım ise çok küçük yaşlarımdan beri her gittiği ülkeden ünlü ressamların tarzlarıyla ilgili kaynaklar getirerek yardımcı oldular.

Bilsem’de eğitimin açısından nasıl bir destek alıyorsun? 

Oraya gidip resim çiziyorum ve bu beni mutlu ediyor, genelde öğretmenlerim uyguladıkları öğretim programlarına beni çok dahil etmiyorlar, bağımsız resim yapmamı destekliyorlar. Pandemiden dolayı Bilsem’e de gidemiyorum.

Birisine hediye olarak resim yaparken nasıl bir ruh haline bürünüyorsun?

Birisi benden resim isterse, yapamıyorum, ama tanımadığım kişilerin olduğu bir ortama girdiğimde beni etkileyen birisi varsa ona resim yapmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Kişinin beni etkilemesi ya yaptığı sanat oluyor ya da kişiliğini hissediyorum. Yani sipariş üzerine resim yapamıyorum, bu nedenle yarışmalara da çok katılamıyorum.

Tercih ettiğin resim tekniğinin ayırt edici özelliği nedir? 

Ben genelde portre çizmeyi seviyorum. Ve genelde bu portreler kadın oluyor ve söz konusu portrelerin etrafına ya da yüzüne bişeyler ekleyerek ona duygu kazandırıyorum.

Başka ressamlardan çok fazla etkilenmek istemediğini biliyorum. Ama özellikle beğendiğin, kendine yakın hissettiğin ressamlar veya resim akımları var mı? 

Picasso ve Edgar Degas olabilir. Picasso çünkü yalın ve soyut anlatımı, Edgar Degas çünkü baleye ilgi duyuyorum.

Doğaçlama eserlerin oluyor mu? Oluyorsa o anda hangi duygularla onları çiziyorsun?  

Çizdiklerim, %95’i doğaçlama oluyor. Genelde çok üzüldüğümde, çok mutlu olduğumda, sıkışmışlık duygusunda.

En sevdiğin renk ne peki Doğa? Ve sebebini açıklar mısın? 

Genelde mavi ya da pastel tonlar, kalbimi sıcak hissettiriyor. Mavi, çünkü mavi bana gökyüzünü hatırlattığı için çok seviyorum, gökyüzü bana hayatı hissettiriyor.

İnsan suretleri çizerken ilham aldığın kişiler oluyor mu? Çizdiğin figürler zihninde nasıl şekilleniyor ilk başta? 

İnsan suretleri çizerken etrafımda benim hoşuma giden insan suretlerini çiziyorum, ilham kaynaklarım kendi gözlemlerim oluyor. Mesela balerin çizerken aklımda canlanıyor, yani hareket ediyor; ben de onun bir pozunu yakalayıp çizmeye çalışıyorum.

Rüyanda gördüklerini resmettiğin oldu mu? Örnek verir misin? 

Daha küçük yaşlarımdayken eğer geç saatlere kadar uyuyamadıysam içimden yoğun bir resim çizme isteği geliyordu. Tam rüyamda olmasa da bu şekilde yaşantılarım  oldu.

Peki şimdi hayal edelim. Sihirli bir makinen olsaydı dünyanın neresine kendini ışınlayıp manzarasını resmetmek isterdin? 

Kutup ışıkları… O doğal güzelliğin renkleri benim hoşuma gidiyor.

Resim tuvali dendiğinde aklına ilk gelen duygu nedir? Neden? 

Özgürlük çünkü oraya çizdiğin şeye kimse karışmıyor; oradaki renkler senin

Kurumsal olarak destek aldığın veya almak istediğin yerler var mı? 

Kurumsal olarak destek aldığım bir yer yok, ama insanların resimlerimi tanıması için böyle bir desteğe ihtiyacım var.

Tüm çocuklar gibi senin de zorlu bir senen geçti. Arkadaşlarından, okulundan uzakta… Peki, Pandemi döneminde resimle daha fazla ilgilendin mi? Senin için bir kurtarıcı oldu mu resim yapmak? 

Evet ilgilendim ve bana da çok yardımcı oldu. Okula gitmediğim ve çok da iyi şeylerin yaşanmadığı bir dönemde bir şey düşünmeden kendi duygularımı dışarı aktarabildim ve neredeyse evdeki her şeyin üzerine resim yaptım.

Arkadaşlarınla vakit geçirmek mi, saatlerce resim yapmak mı?

O anki duygularıma göre değişir.

Daha çok üzgün olduğunda mı mutlu olduğunda mı resim yaparsın? Duygu durumunun resmine yansıdığı örnekler var mı aklına gelen? 

Hissettikçe yapıyorum, ama daha çok mutsuz olduğumda yapıyorum.

Amatör de olsa hiç sergi açtın mı? Profesyonel olarak sergi açmayı düşünüyor musun, nerede, ne zaman? 

Amatör olarak 3 tane sergi açtım ve profesyonel olarak da açmak istiyorum. Aslında pandemi olmasaydı açmayı planlıyorduk…

İleride kendini resim anlamda nerede, nasıl hayal ediyorsun? 

İleride kendimi ünlü bir ressam olarak hayal edebiliyorum; ancak bu evrene katkısı olacak bir bilim insanı olmayı da çok istiyorum.

Resim hayatında kaçıncı öncelik?  Neden?

Resmi bir sıraya koyamıyorum, ama onsuz gerçek bir Doğa olamayacağımı da biliyorum.