2011 yılı Hakkâri / Yüksekova’da klasik müziğin eksik olmadığı bir evde dünyaya gözlerini açan Cemre Jinda Kesici ise, babasının işi gereği Van’a yerleştikleri için eğitimini burada devam ettiren bir müzisyen adayı.

Ailesinin de desteği ile Van’a yerleştikten hemen sonra piyano kurslarına başlamış Jinda. O sırada yaşı henüz 6,5 imiş. Dokuz yaşına kadar eğitim alan Jinda, bir senedir piyano egzersizlerini evden yürütüyor, çünkü maddi yetersizliklerden dolayı kurstan ayrılmak zorunda kaldı.

Jinda, müzik eğitimine erişimde imkânsızlıklara rağmen hayaline tutunmaya çalışıyor. Kendisini tanıyalım:

Sevgili Jinda, neden başka bir enstrüman değil de piyanoyu seçtin?

Kursa ilk gittiğim gün bana ne çalmak istiyorsun dediklerinde beni görüntüsüyle etkileyen ilk enstrüman piyano oldu. Piyano gerçekten de enstrümanların şahıydı. En mutlu olduğum anlar piyano çalarken geçirdiğim zamanlar diyebilirim.

Piyanodan sonra keman derslerini almayı çok isterim. Çünkü müzik benim için bir tutkuya dönüştü ve bunu hayatımda ikinci, belki de daha fazla enstrümanla süslemek istiyorum.

Bir senedir maddi imkânsızlıklardan dolayı ders alamıyorsun. Peki öncesinde nasıl bir tempoyla piyano çalışıyordun ve şu anda çalışmaların ne şekilde devam ediyor?

Öncesinde haftada iki defa ders alıyordum. Buna ek olarak, günde yaklaşık iki veya üç saatimi piyanonun başında geçiriyor, yoğun tempoyla ve azimle çalışıyordum. Şu anda ise tamamıyla kendi çabalarımla internetten eser çıktılarını alıp kendim çalışıyorum. Beethoven’in Ayışığı Sonatı’ndan, Mozart’ın Türk Marşı’na, Evgeny Grinko’dan Jane Maryam’a, Chopin Nocturne op. 9 no. 2 ve buraya daha yazmadığım birçok eser repertuvarımda mevcut.

Yaşadığın coğrafya açısından piyano çalan 10 yaşındaki bir çocuk olmak nasıl algılanıyor? Çevren ve ailen bu süreçte sana ne yönde destek verdi?

Bulunduğum coğrafyada piyano çalan benim yaşlarımda kimseye rastlamadım. “Böyle boş işlerle uğraşma” diyen de var, “aferin kızım böyle devam et” diyen de. Ama genelde herkes güzel karşılıyor ve beni cesaretlendiriyor. Bu da beni çok mutlu ediyor ve gururlanıyorum. Ailem de piyanoya başladığım günden bu yana hep yanımda oldular.

Peki bu süreçte maddi ve manevi zorluklar yaşadın mı? Benzer zorluklar yaşayıp müzik hayallerine nokta koyan tanıdıkların var mı?

Evet, maddi yetersizlikler yaşadım. İl dışında yapılan birçok festival ve yarışmaya katılamadım. Kurstan ayrılmak zorunda kaldım. Bir kuzenim vardı; Yüksekova’da piyano dersi verecek öğretmen olmadığı için yarıda kaldı. Müzik, spor gibi alanlarda yeteneği olan her çocuğun desteklenmesi çok önemli. Biz çocuklar geleceğe umutla bakmak istiyoruz ve bu umudun elinden tutacak duyarlı insanların olması çok önemli bizler için. Yetkililerden maddi imkânları olmayan çocuk müzisyenler için destek vermelerini çok isterim.

Kendine dair hayallerin nedir Jinda? Eğitimini nasıl sürdürmek istiyorsun?

Müzikle başladı her şey ve müzikle devam eden bir hayatım olsun isterim. Kendi bestelerim ve eserlerim olsun isterim. Müzikle yaşamak ve yaşlanmak isterim. İlerde müzik alanında ülkemi temsil edecek iyi bir piyanist olmak benim en büyük hayalim.

Haberin tümü: https://www.gazeteduvar.com.tr/muzikte-firsat-esitligi-arayisi-orada-bir-oxford-var-uzakta-makale-1544801